دیشب بعد از نماز مغرب جلسه یی تحت عنوان هم اندیشی بین علما، فرهنگیان ودانشجویان در مدرسه ی دینی خدیجه الکبری بخش کتیج برگزار شد.حضور ریاست محترم اداره ی آموزش وپرورش شهرستان فنوج جناب اربابی وهمچنین بخشدار محترم اقای بلوچ رنگ وبویی دیگربه جلسه داده بود. اقای نارویی به عنوان نماینده ی فرهنگیان واقای ریسی به عنوان نماینده ی دانشجویان پای تریبون رفتند واز دغدغه های همکاران ودوستانشان گفتند. تعدادی از دانشجویان هم شروع به انتقاد از عملکردهای مختلف آموزش وپرورش وبخشداری کردند،من هم به نوبه ی خود وبه عنوان کسی که از نزدیک فاجعه ی آموزشی رخ داده درسطحی خاص از مدارس کتیج را به عین دیده بودم انتقاداتی را از بعضی از فرهنگیان که در انجام کوچکترین وظایف خود کوتاهی میکنند کرده بودند کردم که با استقبال نه چندان گرم بعضی از اموزگاران مقطع ابتدایی همراه بود. شایدلازم باشد که کمی گفته های دیشب خود را روشن تر بیان کنم تا فرهنگیان بزرگوار زود قضاوت نکنند،من در سخنان دیشبم همه ی معلمین مقطع ابتدایی را مقصر وگناهکار خطاب نکردم ونمیکنم، اما منکر آن هم نمیشوم که بعضی ها در ایفای نقش خود کوتاهی میکنند.دلیل اینکه چرا بعضی از دوستان چنان از سخنان من بر آشفتند که گویی خدای ناکرده باهم پدر کشتگی داریم را خودم هم نمیدانم!وقتی خود اقای اربابی و یکی از آموزگاران دوره ی متوسطه وراهنمایی از نبود سوادکافی دربین بعضی از دانش اموزان حتی درحد نوشتن اسم خودگلایه دارند وبه آن اذهان هم میکنند چرا برخی دوستان هنوز هم بر طبل خود میکوبند؟؟!! به هر حال منظورمن از سخنان دیشب نه توهین به مقام معلم وجایگاه والای آن بود ونه خدای نکرده زیرسوال بردن شخص ویا افرادی خاص، فقط امیدوارم تلنگری باشد برای آن دسته از معلمین که و ظیفه ی پیامبر گونه ی خود را فراموش کرده اند. به هرحال نهایت قدردانی وسپاس گزاری را از تمامی معلمینی که صادقانه تلاش میکنندتا به وظیفه ی خود جامه ی عمل بپوشانند راداریم وامیدواریم در پناه ایزد پاینده و موفق باشند-نهایت معذرت خواهی و عذر را از تمامی کسانی دارم که از سخنان من بردداشتی متفاوت داشته اند و احساس کرده اند که به مقام وجایگاه آنها توهین شده است ویا اینکه ما نسبت به زحمات این عزیزان بی تفاوت هستیم.

نظرات شما عزیزان: